30 Eylül 2009 Çarşamba

sıradan

sıradan olmakla bir sorunum olmadığını anladığım şu günlerde, büyüdüğümü hissediyorum. lisede simsiyah giyinip herşeye burun büken insandan, üniversite de onu yaparım bunu da yaparım şuraya da giderim diye herşeye meydan okuyan insana, ben öyle olmayacağım diyen mezun insandan, sıradanın güzelliğini anlayan daha olgun bir insana dönüşüyorum. bu iyi birşey. büyük laflarının altında ezilen insan defolup gidiyor. tükürdüğünü yalamak zorunda kalmıyor, çünkü tükürdüğünü yalamamak için anlık reflekslerle yaşamak istemiyor. ne demiş atalarımız: I am just an ordinary girl, I am happy. o yeahhh:)

2 yorum:

  1. ordinary olmak değil de.. başka birinin sorunu olmak daha cazip. istediğin her şeyi sakin sessiz bir şekilde kimse görmeden yapsam, afişe olmadan, onun bunun diline dolanmadan, sevdiklerimle..

    YanıtlaSil
  2. özlemişim seninle konuşmayı. sürünün içinde olmanın kötü gelmediği çünkü bütün sürüleri benim kafamda yarattığımı algıladığım bir dönemdeyim belki de ben. sevdiklerimle...

    YanıtlaSil