bugün olmuş

27 şubat itibarı ile diamond city tavaf edilip, bir sürü bir sürü alışveriş yapıldı. Ben hediye olaylarına giriştim. annem, mükü tamam :) gökşinimsanım asıl donattı kendini baştan aşağıya ehh heh... 9 gibi gelen misafirlerimi ise 90ların acayip şarkıları ile mest ettim...aliiii aliii desiiderooo şeklinde bağıran ahali biz idik :) arkasından geçilen monopoly de ise şebnem kapitalist yüzünü açığa çıkardı. kurduğu otel zincirleriyle herşeyimizi aldı. ne diyimm paranın gözü kör olsun. velhasılı kelam mutlu çok çok gürültülü konuşmalı bebeğim benim bebeğim benim adlı mahsun şarkısıyla coşmalı komik bir gündü...gelmeyenler pek çok şey kaçırdılar diyim:) öperim...


aa günün olayı: öğleyin allahın unuttuğu japon şehrinde otobüs beklerken, sheldon a hayran olunması gerekliliği üzerine çevrilen geyiğe japon bir teyze siz türk müsünüz sorusuyla iştirak etti. biz şaşkınlıktan küçük dilimizi yutmuşken, o, türkiyeyle iş yaptığından, tokyo, fukuoka, kumamoto arası gülsan ile ticaret yaptığından bahsetti. 3 yıl istanbulda yaşamış, yılda 2 kere ıspartaya gidiyormuş. bunların hepsini kırık türkçesiyle süper anlattı. biz hala sorry watashi wa derkene o bize burada ihtiyacınız olan herhangi birşey olursa beni arayın babında kartını uzattı:) dumur dumur dumur... bu durumda kimsenin uğramadığı japonyanın en güneyinde kalan şehrimizde nasıl olsa kimse anlamıyor diye türkçe konuşmanın pek sağlıklı olmadığına karar verdik:) heh heh heryerde türk vardır yoksa türkçe konuşan japon vardır:) esenlikler...